Maria Konopnicka przyszła na świat w Suwałkach 23 maja 1842 roku. Jako polska poetka, uznana nowelistka, krytyk literacki i tłumacz, była przedstawicielem nurtu pisarstwa zwanego realizmem. Dorastała w Kaliszu. Decyzją ojca znalazła się później na znakomitej pensji w Warszawie – u sióstr Sakramentek. Poznała się tam z Elizą Orzeszkową. Wyszła za mąż mając dwadzieścia lat. Jej mężem został Jarosław Konopnicki. Wkrótce zamieszkali w Bronowie. Konopnicka jednak nie tak wyobrażała sobie swe dalsze życie – w związku wybuchały kłótnie, a budżet domowy niedomagał. Wobec tego rozczarowała się rzeczywistością, jednak doczekała się z tego związku aż ósemki dzieci. Małżeństwo nie wytrzymało próby czasu i Maria opuściła Jarosława. Zamieszkała w małym dwupokojowym mieszkaniu. Zaczęła wreszcie pisać w wolnych chwilach, bowiem zawodowo była zajęta udzielaniem korepetycji.

Ty, gwiazdo drżąca, czekaj mnie,

Aż się uciszę w sobie,

Dokonam biegu i mój dzień,

Najemny dzień odrobię.

Zaczęła również reprezentować aktywną postawę w sprawach kobiet, domagając się pełnego równouprawnienia płci pięknej. Wkrótce zaczęła też wyjeżdżać w zagraniczne podróże, jednocześnie pracując w piśmie „Świt”, którego odbiorcą były kobiety.

Przelotem tylko oczy me

Biedz mogą dziś do ciebie,

Tak zgięta jestem w jarzmie tem,

W bojowej tej potrzebie...

Odeszła w Lwowie 8 października 1910 roku. Zdążyła napisać wiele wspaniałych nowel, takich jak „Dym”, „Nasza szkapa” oraz „Mendel Gdański”. Konopnicka napisała również popularne utwory dla dzieci, na przykład „O krasnoludkach i sierotce Marysi”, „Stefek Burczymucha”, „Na jagody”, „Zimowy poranek”.

Ledwie ci mogę rzucić znak,

Że czuję blask twój złoty,

Co mi osusza z oczu łzy,

A z czoła znojne poty.

Źródło: https://zyciorysy.info/maria-konopnicka/#Krotki-zyciorys-Marii-Konopnickiej | Zyciorysy.info